Gevecht met voeding en gewicht.

Voor ik zwanger was van mijn kleine man was ik nog tevreden met mijn lichaam. 
Al hield ik wel van lekker eten door de stres kwam er vaak niks in mijn maag. Tijdens mijn zwangerschap hield ik niks binnen maar dankzij de sondevoeding bleef ik op gewicht. 
 
De kleine werd geboren en ik kon weer lekker eten en drinken maar daar ging het mis. Mijn mindset wat niet ingesteld op gezond eten en drinken. De flessen cola, energieblikjes en snackjes waren niet aan te slepen. Ik gaf toe aan mijn nachtelijke honger want ja ik was immers toch al wakker om de kleine te voeden. 
 
Ik besefte niet dat mijn gewicht steeds omhoogging. Ik paste mijn kleding niet meer maar ik gaf de zwangerschapskilo’s daar de schuld van. Subtiel probeerde mijn partner wel eens te zeggen dat ik wat gezonder en minder moest eten, maar ik werd gelukkig van eten. Ik ben dus een vreselijke emotie eter. 
 
Een maandje geleden stapte ik op de weegschaal gewoon om eens te zien hoe zwaar ik nu was. De kleine is nu bijna 9 maanden dus ik vond dat ik wel weer op mijn vaste gewicht moest zijn. Met tranen in mijn ogen keek ik naar de weegschaal. Die tikte de 70 kilo aan. Sommige zullen denken 70 kilo valt toch mee. Nou voor een vrouw van 1,60 valt dat niet mee. 
 
Ik moest hier wat aan doen. Ik moet afvallen. Maar dat is altijd een gevecht bij mij. Ik wil gezond eten maar ik weet nooit de recepten. En die nachtelijke honger zat er nog steeds in. Het lukt met vallen en met opstaan om mij aan gezonde voedingen te houden. 
 
Ik merk wanneer ik overprikkeld ben, moe ben of niet lekker in mijn vel zit ik behoefte krijg aan een snackje. Ik weet ook dat dit gevoeld maar tijdelijk is en als ik mij aan gezonde voeding hou ik mij veel langer beter voel. Het blijft een gevecht. Ik val langzaam af en ben teleurgesteld als er weet een beetje aan komt. Ik moet er wat structuur in krijgen maar ik weet dat het uiteindelijk goed komt