Zoals sommige wel weten ben ik 8 maanden geleden bevallen van een prachtig mannetje.
En na bijna 9 maanden thuis te hebben gezeten vanwege een hg zwangerschap kon ik niet wachten om naar buiten te gaan. Helaas viel onze kleine man veel af dus konden wij de eerste week niet echt op pad.
Gelukkig kon het na anderhalve week wel. Ik liep samen rondjes met mijn partner en de kleine. Dit kon niet elke dag want zo heel lekker weer was het niet. We gingen met zijn alle dagjes weg steden bezoeken, ergens wat drinken of gewoon bij familie op bezoek.
Wanneer mijn partner moest werken zei hij altijd ga even lekker een wandeling doen, ga even lekker weg. Mijn antwoord was bijna altijd nee ik wacht wel tot jij thuis bent. Ook de weekenden dat mijn dochter we was ging ik alleen naar buiten als mijn partner er was of als er echt nodig boodschappen gedaan moest worden.
Ondanks dat mijn partner mij motiveerde om te gaan bleef ik thuis zitten. Ik isoleerde mijzelf. In mijn beleving was het een hele opgave om met de kinderen op pad te gaan. Alle spullen moesten mee of als we al onderweg waren moest mijn dochter weer plassen zodat we eerst weer terug moeten.
Ondanks dat ik altijd alles mee had gestructureerd inpakte, mijn dochter liet plassen voor we weggingen zag ik allemaal apen en beren.
Nu pas besef ik dat ik er geen energie voor had om overal op te letten. Ik zie graag een wat er om mij heen gebeurt zodat ik voorbereid ben als er wat mocht gebeuren. Het zijn allemaal doemscenario’s maar je weet het maar nooit. Ik merkte dat ik niet alleen mijzelf belemmerde maar ook mijn partner en kinderen. Ik verplichte mijn partner in de avond een rondje met mij te lopen want ja ik was nog niet buiten geweest.
Ik kwam erachter dat dit niet gezond was. Ik moest hierdoorheen en gewoon ervoor gaan. Ik vind het namelijk heerlijk buiten. Wat voor sommige gewoon dagelijkse kost is om lekker met je kinderen weg te gaan was voor mij alsof ik een berg moet beklimmen.
Maar het is gelukt, ik ging op pad met de kinderen. Lekker picknicken in het bos bij het water. Ik was goed voorbereid ik had alles mee. En wat was mijn dochter blij ik zag een glimlach op haar gezicht. Mijn zoontje heeft heerlijk op het kleed gespeeld en geslapen. En ondanks alles was mama ook nog ontspannen.
Reactie plaatsen
Reacties