Jaren heb ik zelf in de jeugdhulpverlening gewerkt. Ik werkte met veel plezier op een woongroep met jongeren die gedragsproblemen en/of trauma's hadden. Ik voelde altijd al dat er iets niet helemaal lekker ging hoger op maar ik ben mij er nooit verder erin gaan verdiepen. Mijn prioriteit was zorgen dat de kinderen veilig opgroeide en met plezier bij ons woonde.
Helaas kwam ik zelf in een vervelende periode in mijn leven. Ik lag in een vechtscheiding emotioneel was ik een wrak. Er werd een melding gedaan bij veilig thuis en ik gaf aan hulp nodig te hebben. De hulp die ze mij gaven was mijn dochter tijdelijk onder te brengen bij haar vader en een tijdelijke omgangsregeling te treffen. Zogezegd zo gedaan. Maar helaas bleek dit minder waar. Van een omgangsregeling was er geen sprake. Ik heb mijn dochter 6 maanden niet gezien. Hulpverlening kwam niet op gang. Samenwerken met mijn ex-partner ook dat ging niet goed.
In die tijd werd ik van het kastje naar de muur gestuurd. Veilig thuis zou alleen monitoren, het gebiedsteam verwees naar de jeugdhulpverlening en die wees weer terug naar het gebiedsteam.
Er kwam geen veiligheidsplan van de grond, geen mediator tussen mij en mijn ex-partner. In tussen kon mijn ex-partner alles maken en waren alle ogen gericht op mijn huidige partner en mij.
Wij gingen aan onszelf werken en kwamen sterker terug dan ooit. Mijn ex zorgde ervoor dat er elke keer gewisseld moest worden van begeleidomgang organisaties en werkte met niemand samen. Nog steeds was er niemand ongerust over de situatie bij hem thuis. Mijn ex-partner sleepte mij voor de rechter om eenzijdig gezag aan te vragen. Ik vroeg om een voogd zodat er iemand in het belang van mijn dochter ging werken en ook naar de situatie bij mijn ex zou kijken.
Mijn dochter werd onder toezicht geplaatst ik was opgelucht helaas was dit maar van korte duur. De voogd begon pas 3 maanden na toewijzing. Kreeg niet een goed overzicht van de situatie. Andere instanties moesten haar aanspreken dat zij nu toch zorgen hadden hoe het bij mijn ex thuis was. Helaas heeft zij tot op de dag van vandaag hier niks mee gedaan. In gesprekken met mij laat de voogd zien ik sta aan jou kant en we zorgen voor alles en dit doet zij ook bij mijn ex. Er ligt tot op heden geen ouderschapsplan terwijl dit toch het doel was van de OTS. Er is nog geen observatie bij mijn ex geweest terwijl hier al 100 hulpverleners over de vloer zijn geweest en geen zorgen hebben over de situatie bij mij thuis.
Al maanden hoor ik niks van de voogd en in de gesprekken die wij hadden samen met mijn ex-partner geeft zijn gemixte signalen. Al 1,5 jaar geleden zou er hulpverlening voor mijn dochter gestart worden al 3x weigert mijn ex-partner een intake te doen. Hier wordt hij tot op heden niet op aangesproken.
Voor mij is het nu duidelijk dat samenwerken met een voogd niet bestaat. Maar alles je steeds moeilijk wordt gemaakt. Het je heel veel tijd kost, je stevig in je schoenen moet staan en je heel veel energie moet hebben om deze strijd te winnen. Ik zit nog midden in het gevecht maar voel mij steeds sterker worden. Het belangrijkste is dat je het doel voor ogen ziet en je weet waar je het voor doet.
Reactie plaatsen
Reacties