Laten we beginnen in het hier en het nu. Op dit moment ben ik trotse mama van 2 kindjes en een bonus moeder van 3 kindjes. Een mooi druk samengesteld gezin. Mijn partner en ik zijn 3 jaar samen en zijn letterlijk vanaf de bodem begonnen maar daar kom ik later op terug. Op dit moment heb ik al 3 jaar geen contact met mijn moeder en 2 jaar niet met mijn vader. Vaak krijg ik de opmerking maak het goed met ze want het zijn toch je ouders.
Mijn ouders waren erg jong toen ze mij kregen, later blijkt dat zij waarschijnlijk helemaal niet klaar waren om ouders te worden. Ze gingen al snel uit elkaar nadat mijn moeder zwanger was. Mijn moeder koos ervoor dat zij mij alleen zou opvoeden en is dan ook 3 maanden na mijn geboorte met mij vertrokken.
Lange tijd woonden wij met mijn oma en mijn tantes in 1 huis. Ik kreeg een andere achternaam, de achternaam van de nieuwe vriend van mijn moeder. Helaas werd deze relatie ook verbroken maar hield ik wel een lief klein broertje aan over.
Psychische problemen zitten ook in mijn familie, daarbij komt dan ook een verstrooide relatie met mijn moeder. Mijn moeder en ik waren meer vrienden dan moeder en dochter. Helaas was er niet veel ruimte voor mijn emoties, hierdoor kreeg ik op latere leeftijd de klap te verwerken hier kom ik in een andere blog nog op terug. Toen ik 5 was verhuisde wij weer mijn moeder had een nieuwe relatie en zij gingen samenwonen. Dit was allemaal leuk en gezellig tot ik een jaar of 9 was. Toen kreeg ik te horen dat mijn juridische vader niet mijn vader was. Nu ik terugkijk op deze tijd begonnen hier de echte scheuren in de relatie met mijn moeder. Op dit moment kon ik alleen haar kant van het verhaal en was ik dus heel boos op mijn biologische vader. Op mijn 17e verhuisde ik naar dezelfde stad als waar mijn vader woonde. Tijdens een feestweek heeft mijn vader mij gezien. Dit hoorde ik achteraf van familievrienden die zowel bevriend waren met mijn moeder als met mijn vader. Ik was toch nieuwsgierig geworden en besloot een afspraak met hem te maken. We probeerde en band op te bouwen dit ging met vallen en opstaan, dit omdat wij zo verschillend waren. Een lange tijd ging het goed ik heb zelfs zijn achternaam aangenomen.
Tussen mijn moeder en mij ging het ook met pieken en dalen. Omdat ik mij gedroeg als een soort kameleon mij aanpassen aan de omgeving merkte niemand aan mij dat ik steeds meer afstand nam van mijn moeder. Ze steunde mij met tijden maar vaak ging het toch over haar gevoel. Op mijn 25ste kreeg ik mijn dochter in die tijd heeft mijn moeder mij veel gesteund omdat mijn relatie ook niet lekker liep. Ik zag hem als het perfecte plaatje omdat het een man was zonder strafblad, een baan en een familie dacht ik laten we hier maar voor gaan. Helaas mocht het niet werken. Vlak voor mijn huwelijk in november 2019 kregen mijn moeder en ik ruzie omdat ik twijfelde en niet een goede keuze kon maken. Overgehaald door mijn vader liet ik mijn moeder toch naar mijn bruiloft komen. Dit zorgde voor veel spanning. Na mijn huwelijk heb ik haar dan ook een half jaar niet gezien. In maart gingen mijn toenmalige partner en ik uit elkaar. Ik besloot voor mijn dochter op dat moment contact met mijn moeder op te nemen zodat zij toch haar oma zag. Helaas na 1x kregen mijn moeder en ik weer ruzie. Ik stuurde haar nog een excuus, maar zij besloot het contact te verbreken omdat het haar veel pijn deed.
Ik kreeg van haar partner nog geregeld dronken telefoontjes en berichten. Ik wou dit boek afsluiten. Ik zat niet lekker in mijn vel en moest een keuze maken. Ik heb ervoor gekozen hun nummers te blokkeren zodat ik rust kreeg van de aanvallen. Is dit de beste keuze? Voor mij wel dit klinkt misschien hard maar de relatie met mijn moeder kost mij zoveel energie en ik heb het gevoel niet mijzelf bij haar te kunnen zijn.
Daarnaast is de relatie met mijn vader ook verbroken. Ik heb samen met mij nieuwe partner aan de afgrond gezeten. Helaas kon mijn vader niet emotioneel beschikbaar voor mij zijn. Ook heeft hij een sterke mening en stond hij niet achter mijn keuzes. Na nog een keer een mail gestuurd te hebben en een reactie terug te krijgen die mijn keuze niet liet veranderen is dit contact ook verbroken.
Mensen om mij heen vragen of ik de keuzes niet moeilijk vindt. Ik heb hier inderdaad een lange tijd mee getruggeld maar het geeft mij rust. Het geeft mij rust dat ik mijzelf kan en mag zijn. Ik mis ouders om mij heen maar niet mijn ouders als persoon. Onze persoonlijkheden zijn zo verschillend dat het alleen maar botst. Ik gun hun het beste leven wat ze kunnen hebben maar ons hoofdstuk is afgesloten.
Reactie plaatsen
Reacties